Stan i perspektywy
10. lecie Towarzystwa Krzewienia Oświaty Polskiej w Danii
Stan i perspektywy rozwoju oświaty polskiej w Danii
Referat jubileuszowy
,
Drodzy goście,
Koleżanki i Koledzy,
Szanowni Państwo,
10 lat temu, dokładnie 5 października 1997r. w gościnnych salonach Ambasady Rzeczypospolitej Polskiej w Danii odbyło się spotkanie ludzi związanych z polską i polonijną oświatą, którzy uznali, że w tym wyspiarskim, oddzielonym morzem od Polski kraju, oświata polonijna potrzebuje zorganizowanego wsparcia i oparcia, by dzieci i młodzież polskiego pochodzenia, ale także i Duńczycy zainteresowani polską kulturą, mogli poznać język polski, polską historię i geografię i całe wielkie dziedzictwo kulturowe naszej ojczyzny.
Przedsięwzięciu, wówczas zapewne jeszcze dość skromnemu, patronowała, czy może właściwie lepiej powiedzieć, matkowała, ówczesna Konsul RP w Danii, pani Danuta Bolimowska, spiritus movens wielu dobrych, mądrych i pożytecznych inicjatyw i projektów polonijnych. W dziele tworzenia i stworzenia wspierali Ją nauczyciele języka polskiego w Danii, reprezentanci wielu organizacji i instytucji związanych z Polską i Polakami z Danii przedstawiciele Polskiej Misji Katolickiej, harcerstwa, prasy polonijnej, ale także i z Polski, w osobach ówczesnej Naczelnik Wydziału Współpracy z Polonią MEN, pani Elżbiety Bober i pani Joanny Wójtowicz z PCN. Wszystkim tym osobom, obecnym dziś i nieobecnym, a szczególnie Pani Danucie Bolimowskiej, chcę w imieniu wszystkich naszych członków serdecznie podziękować.
Zgromadzeni na spotkaniu założycielskim powołali stowarzyszenie oświatowe i nadali mu nazwę Towarzystwo Krzewienia Oświaty Polskiej w Danii. Wybrali koordynatora towarzystwa, a co najistotniejsze, ustalili obszar i podstawowe kierunki działania nowej organizacji, która miała być organizacją krajową, funkcjonującą na zasadzie non profit. Jej misją miało być rozwijanie i promowanie inicjatyw, postaw i działań sprzyjających krzewieniu nauczania przedmiotów ojczystych, języka polskiego oraz kultury polskiej w Danii, upowszechnianie wiedzy o polskiej oświacie i kulturze, podejmowanie działań dla podniesienia ich poziomu w Danii oraz wspieranie organizacji i osób fizycznych, które takie działania inicjują.
Czas, który minął od tamtego, dziś już historycznego, spotkania, 10 lat i jeden dzień, sprzyja refleksji, wspomnieniom, podsumowaniom i ocenom, ale przede wszystkim skłania do sporządzenia rzetelnego bilansu rezultatów naszej pracy. Zobowiązuje do poszukiwania odpowiedzi na pytanie, co osiągnęliśmy, mimo, że nie było to łatwe, czego zaniechaliśmy, mimo, że mogło zakończyć się sukcesem. Czas ten każe też pochylić się nad wartością zespołowego wysiłku ludzi połączonych pewną ideą, ale także nad indywidualnymi dokonaniami, naszym osobistym wkładem w dzieło promowania polskiej oświaty w Danii.
Podejmując próbę nakreślenia stanu i perspektyw rozwoju oświaty polskiej w Danii w kontekście stworzonego przez naszą organizację systemu działań w przeciągu 10 lat jej istnienia, należałoby zastanowić się, nad tym:
1.w jaki sposób organizacja wspierała i wspiera uczniów i nauczycieli grup języka polskiego i przedmiotów ojczystych funkcjonujących obecnie na terenie Danii?
2. jakie działania zostały podjęte przez organizację na rzecz rozwoju oświaty polskiej w Polsce?
3. w jaki sposób organizacja włącza się w działalność innych polonijnych struktur oświatowych w Europie?
4. jakie działania podejmuje TKOP dla stworzenia systemu wczesnego wsparcia potrzeb edukacyjnych polskich dzieci i młodzieży przybywających do Danii z poszukującymi tu pracy rodzicami?
5. jaki system wsparcia dla realizacji celów własnych wypracowało Towarzystwo ?
i wreszcie,
6. jak postrzega Towarzystwo szanse i zagrożenia w rozwoju oświaty polskiej w Danii w zmieniających się, po wejściu Polski do Unii Europejskiej, warunkowaniach.
Tworząc system wsparcia dla uczniów i nauczycieli języka polskiego i przedmiotów ojczystych skoncentrowaliśmy się przede wszystkim na objęciu jak największej liczby dzieci i młodzieży polskiego pochodzenia opieką oświatową polegającą na:
a. zorganizowaniu grup nauczania języka polskiego,
b. zabezpieczeniu wysoko wykwalifikowanej kadry nauczycielskiej,
c. doskonaleniu zarówno wiedzy jak i umiejętności zawodowych polonijnych nauczycieli,
d. tworzeniu pozytywnego wizerunku nauczyciela polonijnego w polskiej społeczności w Danii, ale też i w Polsce, w instytucjach i organizacjach tworzących system pomocy dla oświaty polonijnej.
e. organizowaniu warunków administracyjno- technicznych dla procesu nauczania, oraz jego modernizacji.
Jeżeli chcielibyśmy dokonać oceny jakości funcjonowania wszystkich elementów systemu wsparcia dla potrzeb oświatowych dzieci i młodzieży polskiego pochodzenia w Danii wówczas należałoby przypomnieć uwarunkowania, w jakich ten proces przebiegał i przebiega. Trzeba pamiętać, że działamy w ramach duńskiego systemu prawa oświatowego, w którym nauczanie języków ojczystych podlegało i podlega wpływom zmiennej koniunktury politycznej. Od wielu lat bowiem temat nauczania języków ojczystych jest przedmiotem walki politycznej różnych ugrupowań parlamentarnych, w efekcie której, na rok przed wejściem Polski do Unii, wszystkie duńskie komuny, poza kopenhaską, zaprzestały finansowania nauki języków ojczystych. Decyzja ta przyczyniła się do upadku nauczania języka polskiego w Aarhus, a w Odense do zmiejszenia ilości grup.
Niestety, łatwiej się coś niszczy, niż buduje dlatego też skutki ówczesnej polityki władz duńskich odczuwamy do dzisiaj, mimo że rok później język polski stał się językiem unijnym, którego nauczanie jest chronione prawem unijnym i stosownym zarządzeniem duńskiego ministerstwa oświaty. Opis i analizę duńskiego modelu nauczania języka polskiego jako ojczystego i unijnego dołączyliśmy do materiałów prezentowanych Państwu na naszych jubileuszowych obradach. W tym miejscu może warto zaznaczyć, że stopień wykonania tego zarządzenia nie jest, niestety, przedmiotem obrad żadnej wspólnej polsko- duńskiej czy unijnej komisji oświatowej. Chcąc jednak wesprzeć naszych nauczycieli, zgromadziliśmy i dostarczyliśmy im pełen komplet dokumentów prawnych dotyczących aktualnych przepisów obowiązujących w nauczaniu jezyków unijnych w Danii.
Obecnie na terenie Danii działa 10 grup nauczania języka polskiego, w których proces dydaktyczny jest zorganizowany na podstawie zarządzenia duńskiego Ministerstwa Oświaty z 2002r. odnoszącego się do języków unijnych. Grupy te dysponują potrzebnymi środkami nauczania ponieważ właśnie dzięki staraniom podjętym przez Towarzystwo punkty kopenhaskie zostały wyposażone przez fundację „Semper Polonia” w komuter przenośny, jako że nauczanie w stolicy Danii przebiega w kilku różnych miejscach. Podjęliśmy też starania o pozyskanie dalszych komputerów, które w miarę napływu zostaną przekazane do Kopenhagi i innych miejscowości. Zakupiliśmy także wiele polskich komputerowych programów dydaktycznych do nauczania języka polskiego, historii i geografii Polski. Ich wielokrotny transport do Danii był możliwy dzięki pomocy kolegi Alexa Sobockiego, któremu, w imieniu nas wszystkich, a także polskich dzieci, składam dzisiaj podziękowania.
Bardzo istotnym kierunkiem działania Towarzystwa są coroczne metodyczne kursy doskonalenia wiedzy i profesjonalnych umiejętności nauczycieli i lektorów języka polskiego. Pierwszy taki kurs zorganizowaliśmy już niecały rok po założeniu stowarzyszenia i od tej chwili, jedynie z roczną przerwą spowodowaną niewywiązaniem się z umowy nauczycieli języka polskiego z Malmoe, przeprowadzaliśmy szkolenia w Kopenhadze, pierwsze dwa dla zredukowania kosztów w Ambasadzie RP z inicjatywy ówczesnej Pani Konsul Bolimowskiej, następnie w Liseleje, Bjerge i znowu w Kopenhadze. Początkowo korzystaliśmy przy realizacji programu kursów z wykładowców Polonijnego Centrum Nauczycielskiego z Lublina, później, dopracowaliśmy się własnej oryginalnej koncepcji szkoleń, polegającej na umiejętnym łączeniu najnowszej wiedzy uniwersyteckiej pracowników naukowych z Polski z umiejętnościami metodycznymi naszych członków. W realizacji założeń programowych kursów zaczęliśmy częściej korzystać z talentów dydaktycznych naszych koleżanek i kolegów, doświadczonych nauczycieli, wykładowców i lektorów oraz instruktorów a także z niezrzeszonych przyjaciół TKOP. Trzeba tu podkreślić, że wszyscy nauczyciele i lektorzy języka polskiego w Danii posiadają uniwersyteckie wykształcenie polskie bądź wyższe wykształcenie pedagogiczne duńskie i mogą zaprezentować bogaty repertuar koncepcji metodycznych, oryginalnych projektów lekcji i własnych środków dydaktycznych. Z tego powodu koncepcja ta przyniosła w efekcie, oprócz indywidualnego rozwoju zawodowego nauczycieli, także bogaty materiał dydaktyczny publikowany na stronie internetowej Towarzystwa w Saloniku Dydaktycznym, z którego korzysta wielu pedagogów z innych krajów. Stało się to możliwe dzięki dydaktycznemu wkładowi naszych członków: Krystyny Ellehauke, Marii Małaśnickiej, Marii Serafin, Urszuli Śmigielskiej, Hanny Kameckiej, Bożeny Bamdeg. Jeszcze raz dziękuję, koleżanki, za czas, który poświęciłyście na przygotowanie i przeprowadzenie programów szkoleniowych. Chcę również podziękować za przygotowanie wykładu w ubiegłym roku historykowi, panu Adamowi Bielnickiemu.
Przez całe minione dziesięciolecie wkładaliśmy mnóstwo wysiłku w podnoszenie statusu zawodowego i społecznego naszych nauczycieli i lektorów. Towarzystwo rozpoczęło z jednej strony badania oświatowe w dziedzinie historii oświaty polskiej w Danii i roli, jaką odegrali i odgrywają w niej polscy nauczyciele, czego m. in. efektem jest dzisiejszy ceremoniał z nadaniem naszej organizacji imienia zasłużonego przedwojennego polskiego nauczyciela, harcerza i żołnierza Polski Podziemnej, Adama Ryszarda Sokólskiego, z drugiej zaś strony zainicjowaliśmy, wspólnie z ówczesną Panią Konsul Bolimowską, proces nagradzania nauczycieli z okazji Dnia Nauczyciela czy też innych ważnych dat. Ten niepisany zwyczaj kontynuowany jest do chwili obecnej przy wsparciu kolejnych polskich konsulów. Rok temu wspólnie uczciliśmy zawodowy jubileusz naszej koleżanki a obecnie na dzisiejszym spotkaniu jubileuszowym, dzięki przychylnej opinii Pana Konsula Piotra Świętacha, odznaczenia resortowe i społeczne odbiorą nasi nauczyciele i zasłużeni dla rozwoju oświaty polskiej w Danii, członkowie TKOP. Panie Konsulu, proszę przyjąć wyrazy uznania i podziękowania za Pana wkład w rozwój polonijnej oświaty w Danii.
Szanowni Państwo,
Podstawą istnienia każdej organizacji o zasięgu krajowym jest dobra komunikacja i przepływ informacji. W naszym przypadku, w takim kraju, jak połączona mostami wyspiarska Dania, komunikacja nabiera szczególnego znaczenia. Dlatego też Towarzystwo niespełna trzy miesiące po założeniu, zaczęło wydawać biuletyn, wówczas rozsyłany dzięki zaangażowaniu Pani Konsul, dziś za pomocą uruchomionej strony internetowej Edu-Tractus, na której Biuletyn Informacyjny TKOP „Tractus” – nauczycielski organ prasowy, jest nieodłącznym elementem systemu wymiany informacji pomiędzy zarządem a pozostałymi członkami TKOP, a także między TKOP i przestrzenią oświatową, żartobliwie mówiąc, reszty świata.
Na stronie internetowej TKOP znajdują się także statut Towarzystwa, jego historia i wydarzenia współczesne, historia oświaty polskiej w Danii, Salonik Dydaktyczny z wieloma projektami lekcji i innymi dydaktycznymi materiałami, Salonik Literacki, zawierający literackie Polonika z Danii, informacje o możliwości nauczania języka polskiego w Danii, akty prawne regulujące to nauczanie a także opisy różnych projektów prowadzonych przez Towarzystwo. Każdego miesiąca notujemy na naszej stronie przeciętnie 1800 wizyt z całego świata. Strona jest prowadzona przez Marię Małaśnicką Miedzianogórę, której w imieniu nas wszystkich dziękuję.
Na stronie tej zamieszczamy również prasowy serwis teatralny Teatru Trzech Pokoleń. Teatr Trzech Pokoleń jest autorskim projektem TKOP funkcjonującym od 2002r, który powstał, by w Kopenhadze wesprzeć szkolny program nauczania języka polskiego. Dzięki oryginalnej formule teatru, w którym grają przedstawiciele trzech pokoleń, udało się zintegrować dzieci i młodzież, ich rodziców i najstarsze pokolenie poprzez kontakt z najwybitniejszymi dziełami polskiej kultury. Od chwili założenia teatru w 2002 r. odbyło się 5 premier, od pierwszego koncertu „Sakrostrofy” poświęconego polskiej poezji religijnej, poprzez rocznicowy program związany z 1. rocznicą śmierci Jacka Kaczmarskiego „Epitafium dla Jacka” w 2003r., następnie prezentacja wierszy Karola Wojtyłły wpisanych w ornament kolędowo-pastorałkowy koncertu „Wigilia u Ojca” w 2004r aż po utwory Norwida, Mickiewicza i Chopina w dwu ostatnich programach – „My, kawalery błędne” w 2006r i „Wiankowe misterium” w 2007r. Trzeba podkreślić, że premiery odbywały się w dniach związanych w ważnymi dla Polski i Polaków świętami: Światowego Dnia Polonii, Kostytucji Trzeciego Maja i kolejnej rocznicy wstąpienia Polski do Unii Europejskiej. W pracach teatru uczestniczą w różnych rolach, funkcjach i zadaniach nasi członkowie :Alex Sobocki, Beata Deja, Beata Dul, Roman Śmigielski, Urszula Śmigielska i Marian Kołpak i prowadząca teatr Maria Małaśnicka Miedzianogóra. Składam Im wyrazy najwyższego uznania i podziękowania za wszystko, co robią dla krzewienia polskiej oświaty i kultury w Danii.
Przy realizacji poszczególnych spektakli Teatru Trzech Pokoleń także zasadniczą rolę odegrały zespołowe działania podjęte wspólnie z kolejnymi rektorami Polskiej Misji Katolickiej i Proboszczami Kościoła Św. Anny i Św. Mikołaja w Kopenhadze, dzięki gościnności których teatr mógł wystąpić nieodpłatnie w sali teatralnej kościoła, a także z Federacją „Polonia” i Szkołą Języków Ojczystych w Kopenhadze „Lørdagskole”, dzięki której zespół teatru może korzystać z prób w sali teatralnej siedziby szkoły i jej urządzeń. Zatem, korzystając z praw dzisiejszych uroczystości jubileuszowych, pragnę sedecznie podziękować za zaangażowanie w sprawy polskiej oświaty i kultury, za polskie serce i wielką wrażliwość na literaturę Proboszczowi Kościoła Św. Anny w Kopenhadze –Wiesławowi Podlachowi, Proboszczowi Parafii Św. Mikołaja Władysławowi Zdunkowi, kolejnym Rektorom Polskiej Misji Katolickiej: księżom Julianowi Bodnarowi, Andrzejowi Kukle i Leszkowi Kapuście oraz wspierającym proces nauczania języka polskiego i polonijny teatr w Kopenhadze siostrom Tarsylii i Leopoldynie. Chcę także podziękować Przewodniczącemu Federacji „Polonia”, który sam jest znanym polonijnej publiczności kopenhaskiej aktorem Teatru Trzech Pokoleń, za współpracę przy realizacji projektów teatralnych.
Innym jeszcze ważnym elementem wsparcia dla procesu nauczania języka polskiego był udział Towarzystwa w IV Światowym Festiwalu Poezji Marii Konopnickiej w Przedborzu w 1998 r, oraz w Międzynarodowym Festiwalu Języków, ktory odbył się w 2006r na Uniwersytecie Kopenhaskim. Polskie stoisko zostało przygotowane przez członków TKOP: Marię Małaśnicką, Mariana Kołpaka i naszego ucznia Marcina Kołpaka we współpracy z Sekretarzem ambasady RP panią Elżbietą Wykrętowicz oraz studentem filologii polskiej- Duńczykiem Jakubem Lock. W tym roku ze względu na przygotowania do jubileuszu nie mogliśmy wziąć udziału w kolejnym festiwalu, ale plansze, obrazujące historię języka polskiego, jego miejsce w rodzinie języków a także ekspozycja polskich zwrotów grzecznościowych wykonane przez członków TKOP, będą ponownie eksponowane.
Kolejnym ważnym obszarem aktywności Towarzystwa związanym ze wspieraniem oświaty polonijnej jest wkład w proces doskonalenia jej europejskich standardów edukacyjnych oraz powiązań z europejskim systemem oświatowym. Służyły temu i służą działania członków TKOP, którzy brali udział w zjazdach i konferencjach o charakterze międzynarodowym, m. in. w Szwecji, Niemczech oraz na Światowym Forum Polonijnym w Krakowie. Zostały tam zaprezentowane referaty dotyczące Europejskiego Portfolio Językowego, Dyrektywy Unii Europejskiej dotyczącej nauczania języków unijnych oraz analizy związane z konsekwencjami oświatowymi migracji Polaków do krajów unijnych. Inną formą poszerzania międzynarodowych kontaktów jest uczestnictwo od dwu lat w naszych obradach nauczycieli gości ze Szwecji i z Niemiec, którym dziękujemy za przybycie i udział w naszym jubileuszu.
Szanowni Państwo,
Skoro w ocenach 10. letniego dorobku naszej organizacji doszliśmy do problemów związanych ze skutkami oświatowymi nasilonych wyjazdów naszych rodaków do krajów EU, zatem w naszych dalszych rozważaniach nie może zabraknąć wkładu TKOP w działania podejmowane dla podtrzymania więzi z Polską u polskich dzieci i młodzieży, przybywających w ślad za swymi, poszukującymi pracy rodzicami, do Danii. Towarzystwo odpowiada na napływające z Polski pytania o system oświatowy w Danii, o uwarunkowania procesu włączenia dzieci w duński system szkolny, o politykę oświatową różnych komun, o możliwości nauki języka polskiego na terenie całej Danii. Pytania napływają na adres strony internetowej, a odpowiedzi na nie, wysyłane na adresy e-mailowe Polaków w Polsce i Danii wymagają m.in. żmudnych, czasochłonnych przeszukiwań oświatowych serwisów internetowych komun duńskich. Stopniowo staje się to pewnym problemem czasowym dla społecznie działających członków Towarzystwa.
Drugim niezwykle ważnym kierunkiem działania organizacji jest demokratyzacja polskiego systemu oświatowego poprzez podejmowanie działań na rzecz popularyzacji w Polsce, najlepszych, sprawdzonych doświadczeń z duńskiego systemu oświatowego. Towarzystwo może tu poszczycić się naprawdę solidnym wkładem w postaci:
1. organizacji na przestrzeni lat 1999 -2003 pięciu tygodniowych seminariów dla oświatowej kadry kierowniczej i nauczycieli oraz oświatowych pracowników samorządowych z powiatów grójeckiego i piaseczyńskiego podczas których uczestnicy mogli poznać pracę różnego typu szkół w Danii, organizację szkół młodzieżowych, różne projekty zapobiegania przestępczości wśród młodzieży,
2. organizacji w Grójcu przy współpracy z radnymi kopenhaskimi i dyrekcją Ungdommskole w Kopenhadze Młodzieżowej Szkoły Drugiej Szansy w Grójcu dla dzieci i młodzieży nie odnajdujących się z różnych powodów w systemie szkolnym. Przy realizacji tego projektu uzyskano dla szkoły w Grójcu szeroką pomoc merytorczną i materialną w postaci 40 komputerów przekazanych stronie polskiej i tygodniowego pobytu polskiej młodzieży na Festiwalu w Kopenhadze,
3. opracowaniu przy współpracy z Federacją „Polonia” Strategii Zapobiegania Przestępczości wśród Dzieci i Młodzieży w powiecie grójeckim w oparciu o duńską koncepcję SSP (szkoła- służby socjalne –policja). Strategia, opracowana przez Marię Małaśnicką, została przyjęta do realizacji na posiedzeniu Rady powiatu grójeckiego,
4. zainicjowania współpracy z władzami oświatowymi powiatu piaseczyńskiego, których przedstawiciele gościli w Kopenhadze w czerwcu tego roku,
5. popularyzacji wśród polskiej młodzieży programów unijnych o różnych profilach realizowanych przez duńskie højskoler przy współpracy z wielkim naszym przyjacielem, panią Margaretą Kępińską Jakobsen. Dzięki naszym staraniom kilkunastu młodych ludzi nawiązało współpracę z młodzieżą całej Europy, realizując jednocześnie różnorodne projekty integrujące młodych ludzi w integrującej się Europie,
6. i na końcu wkładem w postaci pomocy w zrelizowaniu marzenia pewnego 11. letniego nieuleczalnie chorego polskiego dziecka, które w drodze do Legolandu pragnęło zobaczyć Kopenhagę. W urzeczywistnieniu tej pięknej idei mogliśmy liczyć na współpracę z Biurem Radcy Handlowego, a personalnie z panem Andrzejem Żywieniem, człowiekiem wielkiego serca i dobrej woli, który pomógł dziecku i Jego rodzinie w transporcie i zakwaterowaniu w Kopenhadze.
Prezentując 10. letni dorobek naszej oświatowej organizacji, wymieniłem wiele nazwisk ludzi, którzy zaangażowali swój czas, wiedzę, umiejętności, talenty, wolę, by przysłużyć się krzewieniu polskiej oświaty, wnieść swój wkład w podtrzymanie więzi młodego pokolenia Polaków oraz dzieci i młodzieży polskiego pochodzenia z Polską, jej historią i kulturą. Jeszcze raz pochylam nisko głowę, dziękując przede wszystkim nauczycielom, tym, którzy uczyli, chociaż obecnie z różnych względów nie uczą: koleżankom, a zarazem członkiniom założycielkom: Halinie Mozil, Małgorzacie Knop, Barbarze Cerazy, Beacie Żelazny, a także kol. Marii Johanson oraz tym, które obecnie uczą: Marii Serafin, Bożenie Bamdeg, Marii Małaśnickiej Miedzianogórze. Dziękuję także koleżance Beacie Jagielskiej, która dzięki swemu bogatemu doświadczeniu pedagogicznemu nieraz wspierała nauczanie przedmiotów ojczystych w Kopenhadze.
Żadne dzieło społeczne nie jest dzisiaj możliwe do wykonania bez oparcia w organizacjach i strukturach pracujących na rzecz realizacji tych samych celów. W naszej pracy społecznej mogliśmy zawsze liczyć na pomoc ze strony polskiego Ministerstwa Edukacji Narodowej, któremu, na ręce pani Krystyny Petri, skądinąd polonistki, składam podziękowania, prosząc jednocześnie o zabranie ze sobą do Polski pozdrowień i podziękowań dla wspomnianej już pani Naczelnik Elżbiety Bober, która w międzyczasie przeszła na emeryturę.
Wielostronną pomoc otrzymaliśmy także ze strony Senatu RP i Wspólnoty Polskiej. Na naszym jubileuszowym spotkaniu reprezentuje tę organizację Sekretarz jej Zarządu Krajowego, pani Maria Piotrowicz, która, sama będąc nauczycielką j. polskiego, doskonale zna problemy oświaty polonijnej, również i te w Danii, jako że jest naszym gościem już po raz drugi. Pani Sekretarz, dziękujemy i prosimy o przekazanie naszych najlepszych życzeń i pozdrowień zawsze tak życzliwemu nam i gościnnemu Prezesowi Wspólnoty Polskiej, panu profesorowi Andrzejowi Stelmachowskiemu.
Od dwóch lat otrzymujemy także dużą pomoc z Fundacji „Semper Polonia”. Są to pomoce dydaktyczne i techniczne środki nauczania. O wyposażeniu przez tę fundację grup kopenhaskich w komputer wspominałem już wcześniej. Mamy nadzieję, że ten kierunek pomocy będzie kontynuowany.
Ważnym atutem naszej organizacji są przyjazne relacje z polonijnymi organizacjami kopenhaskimi – „Agorą”, z którą współpracujemy przy tworzeniu koncepcji programowych naszych organizacji i której przewodnicząca jest naszym członkiem, z „Ogniskiem”, a także z Federacją „Polonia”, której Przewodniczący jest również naszym członkiem. Przyjazne relacje łączą nas także z polonijnymi organizacjami krajowymi z Nestved, Maribo i Tagerup. Nasi przedstawiciele brali udział w jubileuszowych uroczystościach tych organizacji.
Osobną część mego wystąpienia chciałbym poświęcić kontaktom TKOP ze Szkolnym Punktem Konsultacyjnym przy Ambasadzie RP i podkreślić, że dzięki nowej dyrekcji tej szkoły w osobie pani Ewy Żywień możliwe stało się nawiązanie współpracy z nauczycielami tej szkoły, którzy niejednokrotnie brali udział w kursach doskonalących organizowanych przez Towarzystwo, a dwójka z tych nauczycieli: koleżanki Halina Jensen i Urszula Ślusarek są naszymi członkami. Corocznie jestem zapraszany na otwarcie i zakończenie roku szkolnego, a Panią Dyrektor tej szkoły gościmy dzisiaj na naszym jubileuszu.
Drodzy Państwo,
Na zakończenie podsumowania 10. letniego dorobku stowarzyszenia chcę również zaznaczyć, że może ono liczyć także na pomoc naszych duńskich przyjaciół: kopenhaskiego Burmistrza ds. Integracji, Jakuba Haugaarda, Jespera Christiansena, radnego, pracującego w komisji oświatowej oraz Kima Brynaa, dyrektora kopenhaskich Ungdommskole. To dzięki ich zaangażowaniu od kilku lat młodzi ludzie w Grójcu dostają nową szansę na lepsze życie, a język polski został umieszczony w rodzajach proponowanej młodym Duńczykom aktywności pozalekcyjnej. To oni, wielcy przyjaciele Polaków i Polski, pracują nad nowym wspólnym projektem pomocy dla polskiej młodzieży w powiecie piaseczyńskim. Składam Im wyrazy głębokiego szacunku i podziękowania.
Nie chcę nadużyć dalszej cierpliwości Państwa, by móc podziękować jeszcze innym osobom -członkom Zarządu Towarzystwa, Marii Serafin i skarbnikowi Beacie Jagielskiej, rodzicom naszych uczniów za zaufanie, z którym powierzają nam swoje dzieci, naszym uczniom byłym i obecnym, którzy pielęgnują polski język i wielu innym osobom i instytucjom współpracującym z nami, które z różnych powodów chciały pozostać anonimowe.
Zaprezentowałem Państwu dorobek naszego stowarzyszenia, a także indywidualny i zespołowy wkład Jego członków i wielu innych osób i organizacji, dzięki pracy których możliwa stała się realizacja misji TKOP. Pozwólcie Państwo, że na zakończenie odniosę się do perspektyw rozwoju oświaty polskiej w Danii, które są uwarunkowane trzema zasadniczymi czynnikami:
1. usprawnieniem systemu obejmowania opieką oświatową jak największej liczby polskich i polskiego pochodzenia dzieci i młodzieży, czy to przez polską szkołę, czy przez duński system oświatowy realizujący nauczanie języka polskiego jako unijnego. Przy tak dużym, jak na Danię, dopływie Polaków, nie czas na spory kompetencyjne. Około 50 dzieci polskich w Aarhus czeka na naukę języka polskiego, a my mamy dla nich nauczycieli. Przy tak niezrozumiałym stanowisku organizacji polonijnej w Aarhus będziemy prosić zarówno Pana Konsula Świętacha jak i Przewodniczącego Federacji „Polonia” o jak najszybsze negocjacje zarówno w Aarhus jak i w innych miejscach na Jutlandii w sprawie jak najszybszego objęcia nauczaniem języka polskiego dzieci polskiego pochodzenia.,
2. dostosowaniem tej oświaty do europejskich standardów edukacyjnych m. in. poprzez modernizację technicznych środków nauczania i zapewnieniu należnej jej pozycji w duńskim i europejskim systemie edukacyjnym, pozycji wynikającej z odpowiedniej dyrektywy unijnej. W tej sprawie niezbędna wydaje się stosowne zaangażowanie się MSZ i MEN,
3. stworzeniem naturalnego polskiego środowiska naukowo-oświatowego w Kopenhadze poprzez integrację nauczycieli i lektorów j. polskiego oraz pracowników naukowych filologii polskiej na uniwersytecie kopenhaskim. Dziwnym wydaje się fakt, że do chwili obecnej nie ma takiego zintegrowanego środowiska, które promieniowałoby polską nauką i kulturą. Nauczyciele w Polsce mają naturalne zaplecze naukowe na polskich uczelniach. My w Kopenhadze, mając uniwersytecką filologię polską, jesteśmy tego zaplecza pozbawieni.
Komunikat z ostatniej chwili-język polski w Søneborgu po rocznej przerwie został ponownie uruchomiony.
Pozwólcie Państwo, że na zakończenie mego wystąpienia przywołam formułę, którą przed wojną polscy nauczyciele w Danii i działacze polonijni podpisywali swe przemówienia, swe listy, nawet te prywatne, po to, by uczcić nasz jubileusz:
„Cześć ojczyźnie”
